ساگرادا برای بارسلونا مثل ایفل است برای پاریس؛ اگر قرار باشد فقط یک دیدنی در این شهر ببینید، همین ساگرادای عجیب و مدرن است. کلیسایی بزرگ و نیمه‌کاره که اثر آنتونی گائودی معمار اسپانیایی‌ست و البته از کلیشه‌های معروف کلیساهای اروپایی هم در آن خبری نیست؛ بیشتر شبیه نقاشی‌های سوررئال است. گائودی اصولا به خاطر سبک عجیب و غریب و بسیار شخصی‌اش معروف است و ساگرادا بزرگترین شاهکار اوست. او در ۱۸۸۴ ساخت این جاذبه گردشگری بارسلونا را آغاز کرد و بعد از ۴۲ سال تلاش در ۱۹۲۶ از دنیا رفت؛ در حالیکه هنوز هم نتوانسته بود آن را تمام کند. قرار است که در سال ٢٠٢٦ هم‌زمان با صدمین سالگرد درگذشت گائودی، ساخت این کلیسا به پایان برسد. گائودی اساسا خطوط راست را دوست نداشت، چون معتقد بود در طبیعت چنین خطوطی نداریم؛ در طراحی برج‌های ساگرادا هم از اشکال عجیب و قله‌های گرد و برآمده‌ کوه مونتسرات در ۴۰ کیلومتری بارسلونا الهام گرفته بود. این برج‌های صد متری در تمام شهر دیده می‌شوند. تعداد زیادی مجسمه که زندگی مریم مقدس و مسیح را به تصویر کشیده‌اند، نمای بیرونی ساگرادا را پوشانده‌اند. این کلیسا جزو میراث جهانی یونسکو و از مهمترین جاذبه‌های گردشگری بارسلونا است و هر سال ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار بازدید‌کننده دارد. متروی ساگرادا فامیلیا نزدیک‌ترین ایستگاه به کلیسا‌ست.

دیدنی‌های بارسلونا و گشتن شهر را می‌توانید از خیابان لارامبلا شروع کنید؛ معروف‌ترین و شلوغ‌ترین خیابان بارسلونا که به میدان کاتالونیا در مرکزی‌ترین نقطه‌ شهر منتهی می‌شود. بلوار پهنی مخصوص پیاده‌ها که پنجره‌ای به سوی زندگی و فرهنگ کاتالان است؛ دو طرفش مراکز فرهنگی، سالن‌های تئاتر و ساختمان‌هایی می‌بینید که معماری‌شان خیره‌کننده است. از آن خیابان‌هایی‌ست که روز‌ها شلوغند و شب‌ها زنده و بیدار؛ پر از دکه‌های سوغاتی‌فروشی، نقاش‌های خیابانی، پانتومیست‌های دوره‌گرد و البته کلی رستوران و کافه‌ جور‌واجور که شب‌ها پر از جمعیت می‌شوند و خوب است مهمان غذاهای دریایی خوشمزه‌شان شوید. در مسیر این خیابان، کاخ کاتالونیا و بنای یادبود کولوم - مجسمه‌ بلند کریستف کلمب- را خواهید دید که به سمت قاره‌ آمریکا اشاره می‌کند. از ایستگاه متروی کاتالونیا یا لیسِئو می‌توانید به لارامبلا برسید.

این خانه‌ بزرگ شاهکار عجیب دیگری از گائودی و از مناطق دیدنی بارسلونا است که در فاصله ۱۹۰۵ تا ۱۹۱۰ برای خانواده سرشناس میلا طراحی‌اش کرده و به همین خاطر به آن کاسا میلا (خانه‌ میلا) می‌گویند. البته به خاطر نمای سنگی خاکستری و موج‌دارش به لاپدرِرا (معدن سنگ) هم معروف است. پشت بام خانه به خاطر دودکش‌های عجیبی که بیشتر شبیه مجسمه‌ها و اشکال انتزاعی هستند، بسیار مشهور و دیدنی است و اتاق زیر شیروانی هم نمایشگاهی است که سبک و شیوه‌ طراحی گائودی را با استفاده از ماکت‌ها و مدل‌ها نشان می‌دهد؛ ایده‌های او در استفاده از فضا و نور بسیار جلوتر از زمان خود بود و علاقه‌اش به موج و انحنا ریشه در این باور داشت که طبیعت خط راست و مستقیم ندارد. این خانه با آن همه انحنا و دایره، آنقدر حیرت‌زده‌تان می‌کند که بدون اینکه متوجه شوید، ساعت‌ها در آن می‌مانید. ساعات بازدید ۹ صبح تا ۶ عصر و از مارچ تا اکتبر تا ۸ شب است. البته کاسا میلا در تاریکی شب هم رمزآلود و دیدنی است؛ برای اطلاع از ساعات بازدید شبانه به وب‌سایتش سر بزنید. این بنا در خیابان پرُوِنسا و نزدیک ایستگاه متروی دیاگونال است.

پارک بزرگی روی تپه‌ ال کارمل که طراحش گائودیِ معروف است و طی سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۱۴ ساخته شده. تزئینات فراوان و سازه‌های معماری گائودی، گوئل را تبدیل به موزه‌ای از آثار او و از جذاب‌ترین دیدنی‌های بارسلونا کرده؛ این پارک جادویی پر از مجسمه‌ها، پیکره‌های عجیب و جالب و کاشی‌کاری‌های خیره‌کننده است. در ورودی پارک، اژدهایی از جنس موزاییک قرار گرفته که از کارهای معروف گائودی است. مسیرهای پیاده‌روی با تخته‌سنگ‌ها و ستون‌هایی که انگار از زمین مثل درخت بیرون زده‌اند، تزیین شده و سازه‌هایی با طراحی‌های عجیب در آن به یادگار مانده. گوئل جزء میراث جهانی یونسکو است و دیدنی‌های آن تمام‌نشدنی‌اند. ساختمان بزرگی هم بالای پارک ساخته شده که از تراس آن می‌توان شهر را دید. از سال ۲۰۱۳ شهرداری بارسلونا پارک را به دوبخش رایگان و پولی تقسیم کرده که برای ورود به بخش دوم باید بلیط تهیه کنید. از متروی لِسِپز یا والکارکا می‌توانید به پارک برسید. اگر نمی‌خواهید پیاده از تپه بالا بروید از اتوبوس شماره‌ ۲۴ استفاده کنید.

منطقه‌ گوتیک بارسلونا، محله‌ای در مرکز شهر، بین خیابان‌های رامبلا و لایتانا است که بنا‌های باشکوهی از دوران باستان و قرون وسطا در آن به جا مانده. اگر به تاریخ و معماری علاقه‌مند باشید، می‌توانید ساعت‌ها در خیابان‌های کوچک و بزرگ این منطقه گشت بزنید و ساختمان‌های بلند و چند‌صد‌ساله‌اش را که از بهترین جاهای دیدنی بارسلونا است تماشا کنید. تاریخ ساخت این بناها به قرون وسطا برمی‌گردد؛ حتی بعضی از آن‌ها را متعلق به دوره حکومت رومی‌ها در بارسلونا می‌دانند. البته در قرن‌های نوزدهم و بیستم تغییراتی در این بخش از شهر ایجاد شده است و سیر تاریخ را می‌توان به خوبی در آن دید. میدان رویال پلازا (پلاسا رِیال) میدان معروفی در این منطقه است که می‌گویند قدیمی‌ترین و باشکوه‌ترین بنای باری گوتیک است. توریست‌ها خود این میدان را به عنوان یکی از جاذبه‌های توریستی شهر می‌شناسند. دور این میدان پر از کافه‌ها و رستوران‌هایی است که برای نوشیدن قهوه یا خوردن غذاهای بارسلونا در هوای آزاد عالی‌اند.

شهر بارسلون، برای طرفداران فوتبال و به خصوص باشگاه بارسلونا، معنی دیگری دارد و آن هم به خاطر ورزشگاه ۹۸ هزار نفری کمپ نوئو (نیو کمپ) است که بزرگترین استادیوم اروپا و سیزدهمین استادیوم بزرگ دنیا‌ست. گشت زدن در بخش‌های مختلف ورزشگاه و رد شدن از راهرو‌هایی که مخصوص ورود بازیکنان به زمین است، برای خیلی‌ها تجربه‌ای هیجان‌انگیز و فراموش‌نشدنی حساب می‌شود. کمپ نوئو ورزشگاه خانگی باشگاه بارسلونا است که بعد از رئال مادرید پرافتخار‌ترین تیم اسپانیا محسوب می‌شود. موزه‌ فوتبال باشگاه بارسلونا، از پرطرفدارترین موزه‌های بارسلونا هم نزدیک ورزشگاه قرار دارد. در بخش اول موزه، عکس‌ها، مدارک و نشان‌های پیروزی باشگاه روی یک دیوار شیشه‌ای قرار گرفته‌اند و با لمس صفحه‌های نمایش می‌توانید اطلاعات روی دیوار را ببینید. بخش دوم یک گالری هنر خصوصی است که آثار هنرمندان داخلی مثل دالی، میرو و تاپیس را به نمایش می‌گذارد. بخش سوم کلکسیون فوتبال است که در آن مجموعه‌ای از خاطرات مختلف تاریخ باشگاه و نشان‌های پیروزی تیم را خواهید دید.

مون‌جوییک از باید‌های سفر به بارسلونا‌ست؛ پارک زیبایی در دامنه‌ کوه مون‌جوییک که جان می‌دهد برای یک روز شاد و هیجان‌انگیز. از آن چشم‌انداز نفس‌گیر شهر که بگذریم، موزه‌ها و گالری‌های هنری اینجا برای خودشان دنیایی‌اند و از دیدنی‌های تمام‌عیار بارسلونا حساب می‌شوند. علاوه بر موزه‌ هنر ملی کاتالونیا، موزه‌ کاشا فروم و گالری المپیک بارسلونا، بنیاد میرو هم در مون‌جوییک قرار گرفته؛ موزه‌ای که نقاشی‌ها، مجسمه‌ها و سرامیک‌کاری‌های خوآن میرو هنرمند معروف اهل بارسلونا را به نمایش می‌گذارد. به فواره‌ جادویی مون‌جوییک هم سر بزنید که با نور و موزیک نمایش‌های سرگرم‌کننده اجرا می‌کند. اگر حوصله‌ ایستادن در صف داشته باشید می‌توانید با تله‌کابین خود را به قلعه‌ مون‌جوییک در بالای تپه برسانید. تابستان‌ها سینمای روبازی اینجا برپا می‌کنند و فیلم‌ها را روی دیوار قلعه نمایش می‌دهند. تماشای فیلم زیر آسمان بارسلونا و روی دیوار یک قلعه‌ ۳۰۰‌ساله تجربه‌ هیجان‌انگیزی است. قیمت بلیط تله‌کابین، برنامه‌ سینما و اطلاعات دیگر را می‌توانید روی اینترنت چک کنید. ضمنا دهکده‌ اسپانیولی یا پوبله اسپانیول هم بالای تپه‌ مون‌جوییک است. اگر با کودکتان به بارسلونا سفر می‌کنید، اینجا جان می‌دهد برای خوشحال کردنش. اتوبوس‌های ۵۰، ۵۵ و ۶۱ به مون‌جوییک می‌آیند.

دریا، ساحل و آفتاب بخش جدانشدنی سفر به بارسلون‌اند. بارسلونتا بخش آفتابی شهر است؛ منظقه‌ای رویایی کنار دریا که ساحل شنی و رستوران‌های دریایی معروفش وسوسه‌تان می‌کند تمام روز را آنجا بمانید. تابستان‌ها، بارسلونتا شلوغ‌ترین جای شهر است و البته نزدیک‌ترین ساحل شنی برای کسانی که در شهر هتل گرفته باشند. به جز قدم زدن، شنا کردن و آفتاب گرفتن می‌توانید موج‌سواری و قایق‌سواری را هم امتحان کنید. رستوران‌های ساحل غذا‌های دریایی خوشمزه‌ای دارند اما ارزان نیستند. البته یک سوپرمارکت محلی هم درست قبل از ساحل قرار گرفته که خوراکی و نوشیدنی با قیمت مناسب می‌فروشد. مسیر‌هایی هم برای دوچرخه‌سواری و اسکیت در امتداد ساحل وجود دارد که بچه‌ها در بارسلونا می‌توانند از آن لذت ببرند. بارسلونتا همه را خوشحال نگه می‌دارد.

این موزه‌ بزرگ که در پارک مون‌جوییک قرار گرفته، بهترین موزه‌ کاتالونیا، بزرگترین موزه‌ هنر‌های زیبای کاتالونیا‌ و از معروف‌ترین دیدنی‌های بارسلونا است. این موزه پنج مجموعه‌ بزرگ دارد؛ مجموعه هنر رومانسکِ این موزه بزرگترین و قدیمی‌ترین مجموعه در اروپاست؛ شامل نقاشی‌های روی چوب که از کلیساهای رومانسک قرن ۱۱، ۱۲ و ۱۳ جمع‌آوری شده. مجموعه هنر گوتیک نقاشی‌ها و مجسمه‌های چوبی و سنگی قرون ۱۳ تا ۱۵ را نشان می‌دهد. مجموعه هنر مدرنیسم آثار قرن نوزدهم تا دهه‌ ۱۹۴۰ را در برمی‌گیرد که در آن کارهایی از گائودی، پیکاسو، دالی و هنرمندان آشنای دیگر خواهید دید. موزه مجموعه هنر رنسانس و باروک هم دارد. کتابفروشی موزه هم یکی از بهترین‌ها در اسپانیا‌ست که کتاب‌های زیادی به زبان انگلیسی دارد. موزه از ۱۰ صبح تا ۸ شب و یکشنبه‌ها تا ۳ بعدازظهر باز است. ایستگاه متروی اسپانیا نزدیک موزه است.

کاسا باتلو شاهکار دیگری از آنتونی گائودی، معمار زبردست و معروف اسپانیا‌ست؛ یکی از عجیب‌ترین ساختمان‌های مسکونی اروپا که در ۱۹۰۴ طراحی و ساخته شده است. این خانه با تراس‌ها و پنجره‌های منحنی‌شکلش طراحی خلاقانه و فوق‌العاده‌ای دارد؛ در ساخت آن حتی از یک خط راست هم استفاده نشده که ریشه در همان علاقه‌ ذاتی گائودی به موج و انحنا دارد. نمای بیرون با موزاییک‌های رنگی تزئین شده و در آن بالکن‌هایی شبیه قسمت بالایی جمجه‌ی آدم می‌بینید؛ به همین خاطر محلی‌ها به آن کاسا دل اوسوس یعنی خانه‌ استخوان‌ها می‌گویند. داخل خانه هم دنیای عجیب دیگری است؛ سقف و قاب پنجره‌ها بافتی شبیه فلس ماهی دارند و پلکان هم خودش یک اثر هنری عجیب است. ساعات بازدید از ۹ صبح تا ۹ شب است اما سعی کنید صبح اول وقت بروید که هنوز دانشجویان معماری نیامده‌اند و محوطه شلوغ نشده. ایستگاه متروی پَسِژ دِ گراسیا دسترسی راحتی به کاسا باتلو دارد.