تصور پاریس و حتی فرانسه بدون ایفل محال است. ایفل ۳۲۴‌متری با آن صف‌های عریض و طویل بازدید‌کنندگانش، بلند‌ترین ساختمان در پاریس و یکی از پر‌بازدید‌ترین بنا‌های یادبود در جهان است. «گوستاو ایفل» این شاهکار را طی سال‌های ۱۸۸۷-۱۸۸۹ به مناسبت نمایشگاه جهانی و یادبود صدمین سال انقلاب فرانسه ساخت که بعد‌ها به نماد فرانسه تبدیل شد. دو طبقه‌ اول را با پله هم می‌توانید بروید اما برای طبقه‌ سوم که صف‌های بلند‌تری هم دارد باید از آسانسور استفاده کنید. قدم زدن در بالای آشناترین برج دنیا و گرفتن عکس‌های رنگارنگ از پاریس و پیچ‌و‌خم رود سن تجربه‌‍ای‌ست که می‌ارزد به خاطرش صف‌های طولانی را تحمل کنید. از ایستگاه متروی «بیر‌هاکیم» می‌توانید به ایفل برسید.

کلیسایی عظیم در قلب پاریس و نزدیک رود سن که ساختش دو قرن، از ۱۱۶۳ تا ۱۳۴۵ میلادی، طول کشیده و زمانی بزرگترین کلیسای اروپا بوده. اسم کلیسا و فضای عجیب و جادویی‌اش بی‌اختیار ما را یاد گوژ‌پشت نتردامِ ویکتور هوگو می‌اندازد؛ ناقوس‌زنی که در برج‌های دوقلوی ۶۹‌متری این کلیسا زندگی می‌کرده. نوتردام با آن مجسمه‌های چوبی کوچک و بزرگ و ناقوس‌های غول‌آسایش، شاهکار معماری گوتیگ فرانسوی است؛ بزرگترین ناقوسش ۱۳ تن وزن دارد و سالی چند بار، از جمله در ۱۱ نوامبر، سال‌روز پایان جنگ جهانی اول، به صدا در می‌آید. این کلیسا پربازدید‌ترین مکان دیدنی بدون بلیط در پاریس است که سالی ۱۳ میلیون نفر برای تماشایش می‌آیند. از ایستگاه متروی «سیتی» به راحتی می‌توانید به نتردام بروید.

آرک دو تریومفبزرگترین طاق جهان است، با ۵۰ متر بلندی و ۴۵ متر عرض که ساخت آن در ۱۸۰۶ به دستور ناپلئون و به عنوان یادبودی برای پیروزی‌هایش شروع شد و در سال ۱۸۳۶ رسما افتتاح گردید. این بنا در میدان «شارل دوگل» و در انتهای غربی شانزه‌لیزه قرار دارد و مرکز محور تاریخی پاریس محسوب می‌شود. طاق پیروزی یابود سربازانی‌ست که در طول تاریخ جان خود را در راه فرانسه فدا کرده‌اند؛ روی دیوار‌های آن نام فرماندهان ارتش فرانسه حک شده و یکی از سربازان گمنام جنگ جهانی اول هم همانجا به خاک سپرده شده که به یادش همیشه آتشی زیر طاق روشن است. روی بدنه‌ طاق، اشکال زنان و مردان فرانسوی تراشیده شده که برهنه‌ در حال مبارزه با سربازان آلمانی هستند. تراس این بنا، چه شب و چه روز، چشم‌انداز خیره‌کننده‌ای به شهر و به ویژه خیابان شانزه‌لیزه دارد که برای تماشای آن باید بلیط تهیه کنید. از متروی «پلس رویال- موزه د ‌لوور» می‌توانید به اینجا برسید.

موزه‌ لوور با آن هرم شیشه‌ای معروفش، بهشت موعود عاشقان تاریخ و هنر است؛ مشهور‌ترین و پربازدید‌ترین موزه‌ جهان که بیش از ۳۵۰۰۰ اثر هنری، از دوران پیش از تاریخ تا کنون، در هشت بخش مختلف در آن نگهداری می‌شود. دیدن لبخند ژوکوند مونالیزا، لوح «حمورابی»، تکه‌هایی از تخت جمشید و کتیبه‌ داریوش از کاخ آپادانای شوش حتما هیجان‌زده‌تان خواهد کرد؛ بگذریم از اینکه بنای موزه خودش چقدر تماشایی و با‌شکوه است. بازدید از لوور وقت زیادی می‌برد؛ فقط ۶۰ هزار متر‌مربع فضای گالری‌هایش است، پس حتما کفش راحت بپوشید و از قبل برنامه‌ریزی کنید. پشت موزه باغ زیبای «تویلری» ا‌ست و روبروی باغ هم میدان «کنکورد» قرار گرفته. از متروی پلس رویال- موزه د ‌لوور می‌توانید به موزه برسید.

این کاخ در ۱۹۳۷ به مناسبت نمایشگاه جهانی ساخته شده است. دو ضلع کناری کاخ و تراس بین آن‌ها چشم‌انداز بی‌نظیری به رود سن، برج ایفل و باغ‌های «تروکادرو» دارند. در ضلع شرقی کاخ، موزه‌ معماری و میراث فرهنگی قرار دارد که آثار حیرت‌انگیزی از معماری و هنر فرانسه را در۲۳۰۰۰ متر فضا و در سه طبقه نمایش می‌دهد. در ضلع غربی، موزه‌ دریایی و موزه‌ مردم‌شناسی قرار دارند؛ موزه‌ دریایی سرگذشت نیروی دریایی فرانسه را از قرن هفدهم تا امروز روایت می‌کند و موزه‌ مردم‌شناسی پیشرفت نژاد‌شناسی و جمعیت‌شناسی را نشان می‌دهد که البته تا سال ۲۰۱۵ برای بازسازی تعطیل است. کاخ شایو نزدیک متروی تروکادرو است.

تویلری از کاخ‌های سلطنتی کشور فرانسه در حاشیه‌ رود سن بوده که در سال ١٨٧١ تخریب شد. دستور ساخت کاخ را در سال ١٥٥٩، «کاترین دو مدیچی» به معمار برجسته،« فیلیبرت دولورم» داد. تویلری در فرانسه به معنای کوره‌ی آجرپزی است؛ چون قبل از ساخت کاخ در این محل کوره‌های آجرپزی فعالیت می‌کردند، این اسم را رویش گذاشتند. کاخ تویلری در ابتدا فقط ساختمان‌هایی کم‌عرض با سقف‌هایی بلند، یک حیاط بزرگ و دو حیاط کوچک داشت. بعدها، در سده‌ هفدهم میلادی، «آندره لو نوتر»، که طراح فضای سبز لویی چهاردهم بود و باغ دهکده‌ «ویکنت» و «ورسای» را هم او ساخته، باغچه‌ها و باغ زیبایی را برای کاخ طراحی کرد و ساختمان‌های کاخ را هم توسعه داد، طوری که ضلع جنوب شرقی تویلری به کاخ لوور متصل شد. باغ‌های زیبای تویلری، امروزه محل رفت و آمد و گردش پاریسی‌هاست.

مجموعه باغ‌های مجللی در نزدیکی دانشگاه سوربن که تا قبل از انقلاب فرانسه مخصوص خانواده‌ سلطنتی بوده، اما امروز یکی از محبوب‌ترین تفریح‌گاه‌های عمومی‌ است؛ لوکزامبورگ با درختان بلوط و سیب و چمن‌های تر‌ و ‌تازه‌اش جای مخصوصی در قلب پاریسی‌ها دارد. دو طرف گذرگاه باغ، مجسمه‌های شاهزادگان، ملکه‌ها و زنان مشهور فرانسه قرار دارد و داخل باغ اپراهایی برای عموم مردم اجرا می‌شود. اینجا کندو‌های طبیعی عسل هم هست و در اواخر سپتامبر فستیوال عسل در آن برگزار می‌شود. موزه‌ لوکزامبورگ هم که در نارنجستان باغ قرار گرفته، نمایشگاه‌های هنری مختلفی برگزار می‌کند. زمین بازی کودکان، سواری با اسب‌های پاكوتاه، بازی با قایق های بادبانی در حوضچه‌ وسط باغ و نمایش‌های عروسكی هم چیز‌هایی‌ است که بچه‌ها حتما در این باغ دوست خواهند داشت. از متروی «سن سولپیس» یا قطار RER لوکزامبورگ می‌توانید به باغ برسید.

مشهور‌ترین خیابان پاریس، فرانسه و شاید حتی جهان؛ بلواری در شمال غرب پاریس به طول ۱۹۱۰ متر که با کافه‌ها، سینما‌ها، مغازه‌های رویایی و بوتیک‌های پر زرق و برقش، آشنای همه‌ مردم دنیا‌ست. شانزه‌لیزه بهشت مد و خرید است، آن هم از نوع سوپرلوکسش: گران‌ترین برند‌های جهان از جمله لویی‌ویتون، شنل و کارتیه اینجا جمع شده‌اند و بزرگترین فروشگاه آدیداس جهان هم همین‌جا‌ست. این خیابان بخش مهمی از محور تاریخی پاریس است؛ از یک طرف به میدان شارل دوگل با بنای معروف طاق پیروزی منتهی می‌شود و از طرف دیگر به میدان کنکورد و باغ تویلری. شانزه‌لیزه از اواخر نوامبر تا اوایل ژانویه با چراغانی محشر کریسمس توصیف‌ناپذیر می‌شود؛ بی‌دلیل نیست که فرانسوی‌ها آن را «زیبا‌ترین خیابان جهان» می‌نامند.

کلیسای «سکره‌کور» (قلب مقدس) ، دومین بنای مذهبی مهم پاریس بعد از نوتردام است که روی تپه‌ «مونمارتر» در بلند‌ترین نقطه‌ پاریس، در شمال شهر، قرار گرفته. ساخت کلیسا در ۱۸۷۶ شروع و در ۱۹۱۹ پس از پایان جنگ جهانی اول افتتاح شد. سکره‌کور با داشتن بزرگترین ناقوس فرانسه به وزن ۱۹ کیلوگرم و گنبد مرکزی به ارتفاع ۸۳ متر، جزو شگفت‌انگیز‌های پاریس است. ۲۳۴ پله‌ی مارپیچ، شما را به این گنبد می‌رسانند که از بالای آن می‌توانید پانورامای ۳۰ کیلومتری از پاریس ببینید. البته جاذبه‌ی این منطقه فقط کلیسا نیست؛ گشت زدن در محله‌ مونمارتر یعنی کشف فرهنگ غذایی مردم فرانسه: اینجا سوپرمارکت ندارد، فقط خوار‌بار‌فروشی‌های محلی می‌بینید که مهم‌ترین آن‌ها یک نانوایی است که نان «کاخ الیزه» را تامین می‌کرده و به عنوان «بهترین نانوایی پاریس» انتخاب شده. با قهوه خوردن در کافه «دو مولن» هم شبیه پاریسی‌ها می‌شوید؛ این همان کافه‌ای است که «املی» در فیلم معروف املی در آن کار می‌کرد. برای بازدید از گنبد باید بلیط تهیه کنید.

یکی از با‌شکوه‌ترین آثار تاریخی پاریس که در قرن نوزدهم توسط «چارلز گارنیه» و سپس یک معمار نا‌شناس دیگر طراحی شد. گارنیه را می‌توانیم قلب تپنده‌ی هنر‌های نمایشی فرانسه بدانیم؛ نقاشی‌های افسانه‌ای که طی زمان روی دیوار‌های داخلی بنا کشیده شده و اپراها، باله‌ها و کنسرت‌های موسیقی کلاسیک که در طول سال‌های طولانی در آن اجرا شده، روح عجیب و راز‌آلودی به آن داده‌اند. در طبقه‌ اول در موزه‌ اپرا می‌توانید سه قرن لباس، پرده‌های پشت صحنه، پوستر‌ها و چیز‌های خاطره‌انگیز دیگر را ببینید؛ در طبقه‌ دوم تالار نعلی‌شکل اپرا را با فضای داخلی طلایی و صندلی‌های مخمل خواهید دید، نقاشی‌های روی سقف هم اثر «شاگال» هنرمند روس است که صحنه‌هایی از ۱۴ اپرا را نشان می‌دهد. اپرا از ۱۰ صبح تا ۴:۳۰ عصر برای بازدید باز است اما موقع تمرین‌های روزانه‌ یا جشن‌های عصر‌گاهی، بازدید از آن‌ ممنوع است. سعی کنید قبل از ۱ بعد‌از‌ظهر برسید یا وب‌سایت را چک کنید. کاخ گارنیه نزدیک متروی «اپرا» است.