در شمال خیابان شِربروک و شرق مونت رویال، منطقهی زیبایی به نام پلاتو مونت رویال قرار دارد که خودش از چند محله تشکیل شده. مهمترین و دیدنیترینشان پلاتو است که پر از مغازههای هنری، کتابفروشی، کافه و رستورانهای قدیمی و دنجی است که انگار از دهکدهی گرینویچ نیویورک یا کوچههای پاریس بیرون کشیده شدهاند. خانههای کارت پستالی به رنگهای روشن و به سبک دوران ویکتوریا هم قدم به قدم چشمتان را خیره میکنند. خانههایی که بعضی از آننها دو سه قرن عمر دارند. حدود ۷۰درصد ساکنان پلاتو فرانسویزبان و بین ۲۵ تا ۴۰ ساله هستند و پرستیژ و مدپرستی فرانسوی را به خوبی میشود در آن حس کرد. پلاتو بهشت کوچکی برای پرسههای بیهدف، یکی دو فنجان قهوهی محشر، آشنایی با محلیها و لذت بردن از تاریخ و معماری و هنر است.
حومهی غربی جزیرهی مونترال که به وست آیلند معروف است، بهشتی است که خیلیها نادیدهاش میگیرند. اما اگر از هیاهوی شهر خسته شدید، بی برو برگرد راهتان را به سمت غرب کج کنید. با بیست دقیقه رانندگی در جادهی لیکشور، چهرهی جدیدی از مونترال خواهید دید: مراتع سرسبز، ویلاهای زیبا، بوتیکها وکارگاههای صنایع دستی و کافههای جمع و جور دوستداشتنی. میتوانید دوچرخه کرایه کنید و بخشی از مسیر ۷۰ کیلومتری هریتج روت را رکاب بزنید یا پیادهروی کنید و از تماشای دهکدههای کوچک اطراف لذت ببرید. پارک ۲۸۰ هکتاری کاپ سن ژاک هم گزینهی خوبی برای انواع ورزشها و تفریحات فصلی است. هم شنا و ساحلگردی و هم پیادهروی و دوچرخهسواری در مسیرهای سرسبز و دلباز. پارک، یک مزرعهی اکولوژیک هم دارد که تمام سال باز است و گردش در آن برنامهی خوبی برای سفر با بچهها است.
کوهستان لارنتیان جایی است که در دههی ۱۹۳۰ اولین تلسکی (بالابر اسکی) آمریکای شمالی و بعد هم قطارهای برفی در آن ساخته شد و از آن موقع، بی چون و چرا، بهشت چهارفصل مونترال بوده است. طبیعت بینظیر کبک مثل یک سفرهی پهناور و رنگارنگ در لارنتیان پهن شده؛ از قلههای بلند و استوار تا تپههای مارپیچ و موجدار که سخاوتمندانه همهجا پخش شدهاند؛ به علاوهی حدود ۹هزار دریاچهی آب شیرین و دهکدههای کوچکی که کارت پستالهای سوئیس را به یادتان میآورند. زمستان لارنتیان، فصل اسکی، اسنوبرد، سورتمه و سواری با اتومبیلهای برفی است و بهار و تابستان و پاییزش، وقت قایقرانی، کایاکسواری، پیادهروی و کوهنورردی، اردو زدن و گلف است. از مرکز شهر مونترال تا آنجا با ماشین یک ساعت راه است. هتلها و ریزورتهای خوبی هم برای شب ماندن دارند اما پیشنهاد میکنیم با اقامت در یکی از کمپها، چادرهای سیبریایی یا ایگلوها، زندگی روستایی کبکی را هم تجربه کنید.