درویشخانهای که در ۱۴۹۱ میلادی توسط اسکندرپاشا ساخته شد و پس از چندین تغییر و مرمت در سال ۲۰۱۱ با نام موزه مولویخانهی گالاتا به روی علاقهمندان باز شد .مولویخانهها که نامشان را از مولانا جلالالدین محمد بلخی شاعر و عارف سرشناس ایرانی گرفتهاند، در طول قرون بر ادبیات و موسیقی تاثیر زیادی داشتهاند. گالاتا دارای حجرههای دراویش، سماعخانه، کتابخانه، مزار برخی از عرفا و حمام است. تماشای رقص سماع (چرخش عارفانهی دراویش) که هفتگی در اینجا اجرا میشود و دیدن لباسها، دستار و لوازم شخصی خالق پرآوازه مثنوی و غزلیات شمس، تجربهای هیجانانگیز و فراموشنشدنی است.
برج سنگی ۶۷ متری که در سال ۱۳۴۸ برای دیدهبانی و محافظت از شهر ساخته شد و تا قرنها بلندترین بنای شهر بود. امروز هم یکی از نماهای شهری مهم استانبول در شمال «گلدن هورن» است. از بالکن آن میتوانید استانبول را در چشماندازهای ۳۶۰ درجه خیرهکننده تماشا کنید. صفش طولانی است، اما کمی در صف ماندن به عکسهای پانورامایی که میتوانید بگیرید، میارزد.
آبانباری بزرگ و وهمانگیز متعلق به ۵۳۲ میلادی که ترکها آن را «یرباتان سارایی» (قصر غرقشده) مینامند. ورودی کوچک و کم نام و نشانی دارد و سپس فضای بزرگ و تاریکی که موسیقی هیجانانگیزی باصدای بلند در آن پخش میشود و پر از ستونهای زیبایی است که هرکدام شکل متفاوتی دارند چون رومیها آنها را از معابد پاگان جمعآوری کردهاند. مسیر حرکتتان روی حوضچههایی پر از ماهیهای ریز و درشت است. به محض ورود به زیرزمین بخش کوچکی میبینید که لباسهای سنتی عثمانی قرض میدهند؛ بپوشید و عکس بگیرید.
اورتاکوی زمانی دهکده کوچکی در منطقه «بشیکتاش» استانبول بوده و الان محله محبوبی برای توریستها و پاتوقی برای محلیهاست؛ پر از ساختمانهای قدیمی بازسازیشده، رستورانها، کافهها و گالریهای هنری. اورتاکوی در دوره عثمانی و اوایل جمهوری ترکیه، منطقهای چندفرهنگی با ساکنان ترک، یهودی، ارمنی و یونانی بوده و هنوز هم پیروان مذاهب مختلف از مسلمان، یهودی، ارتدوکس و کاتولیک در آن زندگی میکنند. مسجد اورتاکوی هم سازهی پرتزئین و زیبایی در این محله است که به سبک نئوباروک ساخته شده و از روی آبهای بسفر بهخوبی نمایان است. در اورتاکوی میتوانید ساعتها گشت بزنید و البته خوردن سیبزمینی کبابی (کومپیر) را فراموش نکنید.
کلیسای چورا، مسجد و سپس موزه؛ یکی از زیباترین نمونههای کلیسای بیزانسی که در قرن ۱۶ توسط عثمانی به مسجد تبدیل شد و در ۱۹۴۸ تبدیل به موزه شد. این بنا در بخش غربی و کمبازدید شهر واقع شده و بسیاری از توریستها توجهی به آن ندارند، اما پیشنهاد میکنیم از دستش ندهید؛ موزاییکهای بیزانسی با تصاویری خیرهکننده از زندگی مسیح، مریم مقدس و اجداد او، چورا را تبدیل به یکی از بهترین موزههای استانبول کرده که ارزش بازدیدی طولانی را دارد.